Herfstrit 2018 Dag 2
Eerlijk is eerlijk de voorzitter is zijn belofte nagekomen. Hoewel de dag wat nevelig begint gaat de zon uiteindelijk uitbundig schijnen en stijgt de temperatuur van 10 graden bij aanvang van de rit naar een ruime 20 graden. De meter tikt op sommige motoren zelfs bijna de 30 graden aan. Maar dat kan ook liggen aan de temperatuur van de motor tijdens de picnick op een met zonovergoten parkeerplaats.....
De rit start rond 10 uur en Tako neemt ons groepje op sleeptouw. Na het voorzichtig opwarmen van de bandjes komen we langzaam op stoom en gaat de snelheid gestaag omhoog. De groep bestaat verder nog uit Marissa, Saskia, Maurice, Ashwin en ondergetekende. Een prettige gestoord gezelschap zullen we maar zeggen.
De eerst kenmerken daarvan waren al zichtbaar net na het ontbijt. Onze groep had besloten dat het een lumineus idee was (ahum....) om alle headsets met elkaar te koppelen. Met de verschillende Sena's 20 in de groep moet dat lukken. Op gegeven moment zit er dus 6 man/vrouw met een helm op aan de ontbijttafel. Gelukkig hebben we de foto's nog.....
Helaas is het koppelen niet helemaal gelukt, maar in ieder geval had iedereen een of meerdere gesprekspartners.
We rijden door een prachtig landschap en de rit verloopt voorspoedig. Na enige tijd krijgen we echter trek in een kop koffie. Gek genoeg vialt het vinden van een café nog niet mee. Waar je in Duitsland struikelt over de verschillende horecagelegenheden, moeten we ze in Luxemburg zoeken. Google is your best friend dus uiteindelijk vinden we 7 km verderop een tentje. Na een lekkere kop koffie en het betalen van een verbazingwekkend lage rekening gaat de rit weer verder.
Nu wordt het zoeken naar het lunchpunt. Gelukkig ben ik zelf niet de voorrijder dus aan Tako de eer. Zelf heb ik de reputatie dat ik nogal eens een lunchpunt mis. Hoewel dit het laatst 5 jaar geleden is gebeurt kom je blijkbaar nooit meer af van zo'n stigma.
Op het lunchpunt zijn de rest van de groepen al geruime tijd aanwezig. De eerst groep kwam 3 kwartier eerder aan. Die hebben hun boterhammetjes dus allang op. Wij zoeken een plekje in het gras en genieten van de zon. Een passerende Nederlandse wielrenner is zo vriendelijk om even een groepsfoto te maken.
We doen nogmaals een poging om alles headsets te koppelen maar het lukt niet.
Na de lunch neem ik het voorrijden over. Het strakke asfalt ligt uitnodigend voor ons. De snelheid gaat omhoog en de bochten rijgen zich aaneen. We vermaken ons uitstekend en we denken op een geven moment zelfs dat de geplande route van 214 kilometer voor ons te kort is. Als we in dit tempo doorrijden zijn we om 4 uur al terug in het hotel. Dit "probleem" wordt opgelost door nog twee extra stops in te lassen waardoor we uiteindelijk pas ruim na half zes in het hotel zijn.
De route is prachtig. Er zijn glooiende wegen en langzame en snelle bochten. Verschillende haarspeldbochten staan ook op het programma. We zwieren van links naar rechts maar we raken nergens buiten onze comfortzone. De machines doen hun werk uitstekend. De toercommissie heeft met deze route weer een geweldige job geleverd. Ze zijn zelfs zo ver gegaan dat ze in het voorjaar de route hebben voorgereden. Wat een toewijding..... en wat een ongelooflijke mazzelaars.
Uiteindelijk gaat zo'n dag toch weer snel voorbij. We hebben enorm gelachen, met hier en daar een plaagstootje en soms een serieus verhaal. Wat een genot om met deze club en deze mensen op stap te mogen. Nu zitten lekker aan een biertje of een ander drankje en praten we nog even met z'n alle na. Her en der gaan stemmen op om volgend jaar 4 dagen op stap te gaan. Dan bestaan we immers 10 jaar. We gaan het beleven....of niet natuurlijk.
Prettige avond en welterusten.
