Solo-Motorrit 2020 (Deel 6)

En ik ben klaar voor wat de warmste dag van deze reis gaat worden. Het wordt de vuurdoop voor mijn nieuwe zwarte doorwaai schoenen. En om de outfit compleet te maken trek ik uiteraard ook mijn witte doorwaaipak aan.

Bij een korenveld dwalen mijn gedachten even af naar Frankrijk. Daar kun je ook van die velden tegenkomen die tot de horizon reiken.

Ondertussen doorkruis ik de Brabantse zandgronden met dennenbomen en kom ik op een akker iets tegen waarvan ik niet weet wat het is. 

De route van Stamprooy naar Luyksgestel is niet mooi. Ik kan er niets anders van maken. In tegenstelling tot het grootste gedeelte van de grenswegen die ik heb gereden is het hier druk. Alles en iedereen woont en werkt hier aan die laatste weg langs de Nederlandse grens.

Gelukkig stuit ik rond lunchtijd op Eetcafé De koperen leut. Tijd voor een cappuccino! En daarna de eerste uitsmijter van de week. Aan het tafeltje naast mij zijn Carla Maria en haar man Curt neergestreken. Zij zijn ook motards. Alleen niet vandaag. Want zij zijn op de elektrische fiets gekomen.

Wij raken in gesprek. Uiteraard zou ik bijna zeggen. We hebben het onder andere over mijn motorreis, motorbanden en sinds kort de in België verplichte motorkleding.
Lange mouwen en lange broekspijpen zijn inmiddels als verplichte kleding in de wet opgenomen. Curt grapt: rijden in je pyama is dus toegestaan zolang je maar handschoenen en hoge schoenen aan hebt 

Op een gegeven moment besluiten zij weer verder te gaan en klimmen op hun fiets. Even later komt de serveerster weer naar buiten en ziet dat zij vertrokken zijn zonder te betalen. Zij zegt dat Belgen gewend zijn om direct te betalen als zij een bestelling doen. Die komen zo terug. Ik ken mijn pappenheimers 😉.
Ik besluit hun drankjes te betalen. Het was een gezellig gesprek. En geen opzet. En de horeca heeft het al moeilijk genoeg. De serveerster zegt dat dat niet hoeft maar ik betaal toch.
Terwijl ik bezig ben om mijn oordoppen in te doen komen Carla Maria en Curt inderdaad weer aangefietst. Ik zeg: wat jullie komen doen is al geregeld 👍.
Curt heeft het over karma toen zij even verderop bedachten dat zij nog niet betaald hadden. En daarom snel waren teruggefietst. Zij willen hun schuld aan mij voldoen maar dat wil ik niet. Ik zeg dat ik iedere dag een blog schrijf en dat zij er vandaag in voorkomen! In dat geval willen zij met mij op de foto 😁.

Ik verlaat Brabant om door België de kortste weg naar Baarle-Nassau / Baarle-Hertog te nemen. Allemaal kleine Belgische enclaves in Nederland. Het is niet heel bijzonder en voor je het weet is het weer voorbij. Beiden 😜.

Ik duik België weer in waar ik bij een ijsverkoper 2 grote bollen ijs scoor.
De thermometer geeft inmiddels 41 graden aan.

RED ALERT.
PUSH RED BUTTON.
ABORT MISSION!

En ik besluit via de snelste route naar mijn eindbestemming te rijden. Bij het opdraaien van de A16 duik ik gelijk een file in. En dat is de 2e deja vue aan Frankrijk. Zwarte vrijdag! Behendig laveer ik de brede Kawa door de file.

Even later is mijn overnachtingsplaats bereikt. Om de dorst te lessen laat ik snel een goudgele pretcilinder van 500 cc naar binnen glijden....