Proefrit met de NT 1100
De introductie van de nieuwe NT 1100 is een feit. De eerste machines zijn bij de verschillende dealers te bewonderen en bij een enkeling kan er al proefgereden worden. Maakt de nieuwe toermachine van Honda de verwachtingen waar? Tijd voor een proef op de som.
Na het invullen van de gebruikelijke formulieren wordt de machine voor mij gestart en kan de proefrit beginnen. Van het eerste geluid word ik al heel vrolijk. Er klinkt een heerlijk gegrom en uit de uitlaat komt een mooie roffel. Een kleine draai aan de gashendel verhoogt de stemming nog meer.
Tijd om te gaan rijden. Ik neem plaats op het harde zadel en kan makkelijk met mijn voeten bij de grond. Met 7 gereden kilometers op de teller verlaat ik het parkeerterrein bij Goedhart in Bodegraven. Waarschijnlijk heeft alleen de monteur een rondje gereden met de motor. Voorzichtig draai ik aan het gas. De weg is nat en door wegwerkzaamheden ook nog eens glad en voorzien van kiezels. Geen fijn begin met een hagelnieuwe machine.
Even later rij ik langs de Rijn richting Woerden. Het is een 60 km. weg met enkele slingers. Ik doe geen gekke dingen maar draai wel stevig aan het gas. De motor reageert prima. In de lage versnellingen is hij wat bokkig. Dat kan nieuwigheid zijn, maar waarschijnlijker is, dat ik gewoon niet de goeie versnelling hebt geselecteerd. Het doet een beetje denken aan mijn Deauville toen ik die net had. Die had de zelfde kuren welke verdwenen toen de motor eenmaal goed ingelopen was. En zo'n zesde versnelling is natuurlijk wel fijn hoewel ik die pas op de snelweg in gebruik neem. De motor geeft een mooi geluid zonder dat het gaat overheersen maar is dus wel wat luidruchtiger dan de Deauville. Dijkbewoners hoeven zich echter geen zorgen te maken.
Aan de linkerkant van het stuur zit een enorme hoeveelheid knoppen. Als ik op het dashboard kijk dan zie ik dat het groot licht brandt. Ik schakel het uit. De knop voor het groot licht zit aan de bovenzijde van de knoppenwinkel. Iedere keer als ik koppel, dan schuif ik met mijn wijsvinger langs de knop en staat het groot licht weer aan. Vervelend, maar de hand iets verder naar het uiteinde van het stuur en het probleem is opgelost.
Inmiddels heb ik ook al een stuk of wat keer ongemerkt getoeterd. Die knop zit namelijk op de plek van de richtingaanwijzer en andersom. Kwestie van wennen denk ik dan. Bij wat hogere snelheid (> 70 km/uur) moet het vizier van mijn helm wel dicht omdat de wind precies in mijn ogen waait. Dat ben ik niet gewend. Van turbulentie is echter totaal geen sprake. Je hebt alleen windgeruis. De extra vleugeltjes naast het scherm leiden de luchtstroom over de schouders heen. Het is 7 graden maar ik zit achter de kuip goed beschermd.
De proefrit mag ongeveer een uur duren. Ik rij ergens in het Groene Hart in de rondte. De exacte route weet ik niet meer maar ik ben in ieder geval in Woerden en Driebruggen geweest. Her en der gaat het over smalle landweggetjes. Dezelfde weggetjes die wij vaak tijdens een toerrit rijden. De motor laat zich in ieder geval goed hanteren. Ik kan niet de grenzen opzoeken, als ik dat al zou willen, vanwege de nattigheid. Er volgt dus nog wel een andere keer een proefrit met wat mooier weer. De wegen zijn ook redelijk vuil. Als ik de motor inlever lijkt het wel of ik expres off-road gereden heb.
Over de snelweg gaat het richting Bodegraven en kan het gas even open. Op geen enkel moment heb je een tekort aan Pk's. De 102 paarden doen prima hun werk. En met de 104 Nm kom je ook lekker van z'n plek. Over de complete uitrusting is al eerder geschreven dus daar ga ik het niet over hebben. (Zie: Welkom NT 1100 rijder!). Zo'n uurtje is natuurlijk ook veel te kort om alle instellingen te proberen. Na enig gepuzzel kan ik wel met de Fn-knop aan de rechter- en linkerzijde de handvatverwarming instellen. Het TFT scherm is zeer duidelijk afleesbaar en afhankelijk van de gekozen instelling vertoont het een berg informatie. De digitale snelheidsmeter zit dan gek genoeg weer op een apart kleiner schermpje.
De zithoogte is goed. Mooi rechtop met een rechte hoek in de knieën. Het zadel is, als je het vergelijkt met de Deauville, behoorlijk hard, maar dat wordt vanzelf wel wat zachter. En een goede windbescherming dus. De afstand tot het stuur is iets groter dan ik gewend ben. Dat kan opgelost worden door een iets andere zithouding aan te nemen welke ook nog eens beter is voor mijn rug. Wellicht zijn er binnenkort wel risers te koop die we ook kennen van de Deauville.
En dan nu de hamvraag: Is dit vervanger van de Deauville? Ik weet het zeker..... Veel Deauville rijders stappen over naar iets zwaarders omdat ze gewoon vermogen missen. Deze NT 1100 is een perfecte opvulling van het gat tussen de Deauville en de Pan.....hoewel de Pan-rijders wellicht een heel andere mening zullen zijn toegedaan. De twee cilinder is veel minder soepel dan een vier cilinder of de drie cilinders van de Triumph Trophy. De NT heeft ook geen cardan, maar zeg nu eerlijk: Is dat werkelijk een gemis?
Is het een vervanger van de Trophy die ik al 7 jaar met veel plezier rijd? Nee, ik vind van niet want de NT heeft gewoon te weinig vermogen en koppel. Er zijn echter ook andere machines met rond de 100 Pk die veel minder bescherming bieden en ook minder rijk uitgerust zijn. Er is dus zeker een markt voor deze mooi gestylede machine, hoewel dit laatste natuurlijk altijd afhangt van de persoonlijke smaak.
Ik ga nog maar eens een proefritje maken op een Tiger 1200......denk ik.
